historia

Pałac, w którym znajduje się Dom Pomocy Społecznej dla Dzieci powstał w drugiej połowie XIX wieku. Jego budowę rozpoczął w 1858 r. hrabia Hugo von Kramst i od niego przyjęła się nazwa obiektu Hugosslos. Rozpoczętą budowę zakończył Robert Seidel, stąd bryła budynku wyraża dwie myśli architektoniczne.

Dwie z pośród trzech córek Robert Seidel – Otylia i Robertyna – wstąpiły do Zgromadzenie Sióstr Szkolnych we Wrocławiu. Pałac wraz z przyległym parkiem siostry Otylia i Robertyna otrzymały w posagu. Pani Seidel zaprosiła Zgromadzenie Sióstr Szkolnych de Notre Dame – prowincja śląska aby wraz z nią i jej córkami zamieszkały w domu. Pierwsze siostry przybyły do Świebodzic 14 listopada 1899 r. 31. maja 1904 r. zamek stał się prawnie własnością Zgromadzenia.

W początkowym okresie dom przeznaczony był dla sióstr chorych, wyczerpanych pracą, by na świeżym powietrzu, w parku kwiatowym i leśnym odnowiły swe siły do dalszej pracy. Siostry od sierpnia 1900 roku miały możliwość adoracji Najświętszego Sakramentu oraz uczestnictwa w Mszy Świętej odprawianej w kaplicy zamkowej. Zajmowały się też wykonywaniem szat liturgicznych.

Prośba sióstr o rozpoczęcie działalności zewnętrznej napotykała się ciągle z trudnością. Władze miasta – protestanckie, jak i minister kultury zabronili siostrom przez 20 lat prowadzenia działalności wychowawczej. Dopiero w 1920 roku siostry otrzymały od władz miasta zgodę na otworzenie szkoły gospodarczej i ogrodniczej dla dziewcząt wraz z internatem. W 1942 roku jednak władze wydały nakaz zamknięcia szkoły oraz internatu.

W czasie działań wojennych kilka sióstr Polek znalazło schronienie w murach pałacu, tworząc z siostrami prowincji śląskiej wspólnotę. Siostry angażowały się niesienie pomocy polakom pracujących w pobliskich obozach pracy. Organizowały nabożeństwa i Msze św. dla Polaków na zsyłce. Ponadto siostry prowadziły stołówkę ludową dla wszystkich , którzy w ówczesnym czasie pracowali w fabrykach i rolnictwie na terenie Świebodzic i okolic.

W 1945 roku Siostry musiały opuścić dom, który zajęły wojska radzieckie urządzając w nim szpital. Część sióstr pozostała w Świebodzicach wynajmując mieszkanie. W październiku 1945 roku siostra prowincjalna prowincji śląskiej M. Almeda Schricker przekazała dom przełożonej prowincji polskiej siostrze M. Jarosławie Bączek. Do domu siostry mogły dopiero sprowadzić się w sierpniu 1946 roku, w którym zorganizowały sierociniec dla sierot wojennych. W 1954 roku władze państwa nakazały przekwalifikowanie usług placówki na dom dla dzieci niepełnosprawnych umysłowo i fizycznie.

Dom dla dzieci niepełnosprawnych intelektualnie funkcjonuje do dnia dzisiejszego.